مدرسه علمیه فاطمه الزهراء(س) آبادان

جسم بی جانت را بر نتابیدند

مثل ستاره اى سرگردان، گرد مزارت مى گردم. زمین امشب از انبوه تیرها، خون آلود است. تو کدامین عهد را روز ازل بسته اى که حتى مزارت، حتى کفنت، آماج ستم ستمگران است؟

بغض گلویم را در بغض غیرت عباس گم کرده ام و اشک خون آلودم را سپر اشک باران زینب علیهاالسلام نموده ام. چگونه از خواهرت بخواهم گریه نکند، وقتى دشمن حتى کفنت را بى زخم نمى خواهد؟! مگر چه کرده اى با ظلم که ظالمان با کشتنت هم آرام نمى گیرند؟
چه کرده اى با جور که جائران، جسم بى جانت را، حتى مزارت را نیز برنمى تابند.
اى مبارز بى هیاهوى آل محمد! در سوگ تو اشک، ارثیه زمین باد!
سردار مظلوم
سکوت، سایه بر ذوالفقار کلامت نینداخت و صلح، شمشیر فکرت را به نیام نکشاند.
نامت اى برادر زینب، بر جریده تاریخ، سرور آزاد مردان ماند. جانم فداى سال هاى غربت تو که از طعنه دوستان و شماتت دشمنان، رویت به زردى گرایید.
ترس از ابهت اندیشه ات، با دشمنان چنان کرد که حتى خانه ات را محل توطئه کردند.
سردار مظلوم عشق! جز تو، کدامین سردار، در مأمن خانه اش آماج ستیز دشمنان شد و کدامین دلاور چون تو، به تیغ توطئه کشته شد؟!
عشق بى فرجام شیعه که اشک ها تا ابد سراغ در خانه تو مى گیرند و ناله ها تا حشر، هم آواى سوگواران تواند، بعد از تو مباد خنده بر اهالى کوچه بنى هاشم! بعد از تو مباد زندگى بر مردمى که در صلحت چانه چون عجوزه ها زدند!
پس از تو…
افسانه گویان عرب از تو خواهند سرود، آن هنگام که بادهاى شمالى به سوگوارى تو مى آیند.
پسر فاطمه! جگر پاره ات قصه گوى افسانه هاى خونین عرب خواهد ماند تا آواز کودکان غم در بادیه هاى حجاز باشد و مویه کولیان و آوارگان دشت هاى خشک عراق. مدینه بى تو عزاخانه اى بیش نیست اى برادر حسین! یتیمان، بعد از تو معنى کرامت و سخاوت را نخواهند فهمید.
از زبان برادر
چگونه در خاکت نهم، اى پاره پاره کفن؛ وقتى مى دانم جدم رسول الله صلى الله علیه و آله ، تو و مرا سرور جوانان بهشت خطاب کرد؟
چگونه ترکت کنم بر خاک، وقتى که همه عمر منى؛ هم بازى کودکى ام، هم غصه جوانى ام، هم رزم صفین و همسایه مدینه ام؟
برادرم، برادرم، برادرم! به خدا که چون تو نیکو برادرى مرا نبود و چون من، غمگین برادرى در سوگ تو نیست. امام من بودى و برادر صدایم مى کردى؛ رعیت تو بودم و همدم قرارم مى دادى. اف بر این قوم که امام خویش را وادار به صلح کردند و خانه نشینى! و اف بر دنیا که حسین علیه السلام را بى حسن علیه السلام زنده نگاه داشت! اف بر دنیا!
حسین امیرى

یاس بوی مهربانی می دهد                  عطر دوران جوانی می دهد

یاس ها یادآور پروانه اند                    یاس ها پیغمبران خانه اند

حضرت زهرا دلش از یاس بود            دانه های اشکش از الماس بود

داغ عطر یاس زهرا زیر ماه              می چکاند اشک حیدر را به چاه

طاهره ی اطهر و طیب! ای که مشام رسول با نظاره به روی ماهت به بوی بهشت خوشبو می گشت. می دانم آنگاه که قدم بر عرصه هستی گذاردی وجود نازنینت با آب کوثر غسل داده و با حلّه های بهشتی پوشانیده شد و آن زمان تو بر عظمت و بزرگی پروردگار عالمیان سخن گفتی.

کوثر الهی! نام های مبارکت « فاطمه، زهرا، مبارکه، محدثه، بتول، انسیه، تقیه، حبیبه، رشیده …» [1] زینت بخش و مایه  افتخر زنان و دختران  مسلمان است. می دانی که این نامگذاری ها همه از عشق و محبت به تو یکدانه ی رسول است.

ام الفضائل! به یاد داری آن زمان که رسول خدا (ص) ، یکه و تنها خانه اش مورد تهاجم ددمنشان بود و در بیرون از خانه نیز امنیّت و آسایش نداشت و از شدت آزار و اذیت مشرکان به همراه اصحاب روانه ی شعب ابی طالب گشت، تو نیز با آنکه دو بهار از عمرت نگذشته بود او را یاری کردی و بی تابی مسلمانان را از شدّت گرسنگی مشاهده می نمودی تا جایی که گرسنگی تاب و توان آنان را می ربود و با پوست شتر دور افتاده در زیر خا ک سد رمق می نمودند.

انسیه جان! آنگاه که بعد از سختی های فراوان از شعب خلاصی یافتید رنج ها و غصّه های فراوان بر پیکر و دل نازنین مادرت امکان ادامه ی زندگی را از او سلب کرد و تو آن قدر در غم فراق و هجران او گریستی تا آنکه جبرئیل امین نازل شد و پیام الهی را به رسول رساند که : «یا محمد! خداوند می فرماید: به فاطمه سلام برسان و به او بگو مادرت در قصری زیبا در بهشت.. در کنار آسیه و مریم قرار گرفته است»و تو چون این پیام بشنیدی سلام خدا را پاسخ گفتی و آرام گرفتی.

ام ابیها! لابد صحنه ی دلخراش کنار کعبه هیچ گاه  از یاد نمی بری، آن زمان که سه نفر از شرورترین اشرار، امعاء و احشاء شتری را بر سر و صورت نازنین عزیز عالم پاشیدند و در آن هنگام تو با حالت گریه دوان دوان سوی او شتافتی و یر و صورتش را پاکیزه نمودی و از آن پس تو را ام ابیها نامید چرا که مانند مادر دلسوز او را پناه دادی و از او حمایت کردی.

ریحانه پیامبر ! شاید زیباترین لحظه های زندگی تو آن روز بود که پس از هشت سال اقامت در مکه همراه با فواطم [2] در زیر لوای پر افتخار همسر آینده ات آن شهر را به قصد مدینه ترک نمودی و خود را آماده ی ادامه ی زندگی با آن عزیز بزرگوار کردی و بعدها هر کسی که به خواستاگاری تو می آمد و حاضر بود کابین زیادی بپردازد، نه تو و نه رسول خدا حاضر به آن وصلت نشدید، حتی به اولی و دومی نیز پاسخ رد دادی. چرا که می دانستی خدا ملائکه را مأمور کرده است که تنها تو با علی را در بهشت برین جشن بگیرند و خطبه ی تو توسط جبرئیل تنها در صورتی خوانده می شد که طرف وصلت علی باشد و بس. چرا که علی مردی بود که « در ایمان پیشتاز و در علم مافوق دیگران و در بردباری بزرگتر و بیشتر از بقیه بود.» [3]

مبارکه! تو آنقدر بزرگوار و کریمی که حتی مهریه ی خود را شفاعت گناهکاران امّت رسول درخواست نمودی. و چه بسیار فراز و نشیب ها و گرسنگی ها که در طول دوران زندگی تو، همسر و فرزندان خردسالت نکشید. چرا که چرا تو « حَلیفه الورع و الزُهد» بودی و در پاسخ سلمان که از دیدن چادر وصله دار شما ناراحت شده بود، فرمودی:«یا سلمان! إنّ الله ذَخَر لنا الثِّیاب و الکرسی لِیوم آخر» خداوند بزرگ لباس های زینتی و تخت های طلایی را در روز قیامت برای ما ذخیره کرده است.

بتول دو عالم! و ای که از همه دل بریده بودی و به خدا دلبسته

[1] رضا سبحانی نسب، نام ها و لقب های حضرت زهرا(س) انتشارات جمال، چاپ پنجم، ص 135

[2] فاطمه بنت اسد، فاطمه دختر زبیر بن عبدالمطلب، فاطمه الزهراء

[3]علی اکبر، بابازاده، تحلیل سیره حضرت زهراء (س) ص63 به نقل از شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید.

سلام بر حجت خدا، سومین پایه و اساس جهان هستی، سلام بر مولود ماه صورت و مهر سیرتی که  اطاعت او بر تمام بندگان اعم از انس و جن واجب است.

سلام بر عامل برکت زمین و مایه حیات مردم و همبستگی جامعه.

سلام بر خستگی جسمِ زهرا از زخم درک نکردن ها

سلام بر ستاره ی فروزان مکه در دهه ی دوم از ماه جمادی الثانی.

سلام بر مادر عترت پیامبر!

سلام بر مایه ی آرامش  آسمان و امان اهل زمین.

سلام بر و ای فاطمه! سلام بر تو که عزیز عالم مزد رسالتش را محبّت تو ذریّه ات قرار داد. سلام بر تو و بر او که رحمه العالمین است و سلام بر مادری که پاک بود و تو پاک زاد.

مقدمه

باز نمودن صحیفیه ی زندگانی کوتاه فاطمه سلام الله علیها ما را با افقی طلائی و چشمگیر مواجه می سازد، افقی که سختی ، همدلی، همکاری، اخلاص، محبّت ، زهد ، تقوا، حجاب و عفاف و صب و ایثار آن را نمایان نموده است.

فاطمه از آن رو فاطمه است که نشأت گرفته از وجود برترین عالم از زنان و مردان است. پس تنها شایسته است که او را پاره تن رسول باشد، ام ابیها باشد، مظهر زهد و قناعت، صبر و صحیفه ی عفاف و حجاب باشد. نزد پدر بهترین فرزند، در نزد همسر بهترین همراه و مونس و در نگاه فرزندان زیباترین و عادل ترین فرشته و مادر و در دفاع از حریم ولایت شجاع ترین یاور، تا جایی که جان را نثار کرد و بر دفاع از حق ایستاد. پس شایسته است که شاعر در وصف او بسراید که:

کیست نور چشم احمد؟ فاطمه                         کیست تأنیث محمد؟ فاطمه

هر مجا سبز است نام فاطمه است                    این سیادت از مقام فاطمه است

متن حاضر اولین اثر ادبی نویسنده است که به صورت نجوا و زمزمه بانوی دو عالم را مخاطب ساخته و بعد از ذکر سلام و ارادت بر آن بزرگوار وقایع مهمّ زندگی حضرت را با ایشان بازگو می کند باشد تا مورد قبول واقع شود و از شفاعتش بی نصیب نگردد.

زینب سالمی فر از اساتید حوزه علمیه فاطمه الزهراء سلام الله علیها آبادان

اردیبهشت1390